کوزه لیدن (یا شیشه لیدن، یا به صورت قدیمی، گاهی اوقات کوزه کلیستی) یک جزء الکتریکی است که یک بار الکتریکی با ولتاژ بالا (از یک منبع خارجی) بین هادی های الکتریکی در داخل و خارج یک شیشه شیشه ای ذخیره می کند.
معمولاً از یک شیشه شیشه‌ای با فویل فلزی سیمان شده به سطوح داخلی و خارجی و یک ترمینال فلزی که به صورت عمودی از درب شیشه بیرون می‌زند تا با فویل داخلی تماس پیدا کند. این شکل اولیه خازن (همچنین کندانسور) بود.
اختراع آن به طور مستقل توسط روحانی آلمانی ایوالد گئورگ فون کلایست در 11 اکتبر 1745 و دانشمند هلندی پیتر ون موسشنبروک از لیدن (لیدن) نوعی شیشه کوچک که چیزهای ریز، هلند در 1745-1746 انجام شد.
شیشه لیدن برای انجام بسیاری از آزمایشات اولیه در الکتریسیته مورد استفاده قرار گرفت و کشف آن در مطالعه الکترواستاتیک اهمیت اساسی داشت.
این اولین وسیله برای انباشت و حفظ بار الکتریکی در مقادیر زیاد بود که می‌توانست به میل آزمایشگر تخلیه شود هزینه راه اندازی خط تولید نوار تیپ، بنابراین بر محدودیت قابل توجهی برای تحقیقات اولیه در مورد هدایت الکتریکی غلبه کرد.
شیشه های لیدن هنوز در آموزش برای نشان دادن اصول الکترواستاتیک استفاده می شود.
یونانیان باستان می دانستند که هودی بی تی اس تکه های کهربا پس از مالش می توانند ذرات سبک وزن را جذب کنند. کهربا با اثر تریبوالکتریک [یک] جداسازی مکانیکی بار در یک ماده دی الکتریک برق می‌گیرد. کلمه یونانی کهربا ἤλεκτρον (“ēlektron”) است و منشأ کلمه “الکتریسیته” است.
تصور می‌شود که تالس از میلتوس، فیلسوف پیش از سقراط، به طور تصادفی درباره پدیده‌های شارژ الکترواستاتیکی اظهار نظر کرده است، زیرا معتقد است که حتی چیزهای بی‌جان نیز روحی در خود دارند، از این رو تشبیه رایج جرقه است.
در حدود سال 1650، اتو فون گوریکه یک ژنراتور الکترواستاتیک خام ساخت: یک توپ گوگردی که روی یک شفت می چرخید. وقتی گوریکه دستش را روی توپ گرفت و شفت را به سرعت چرخاند واکس سفید، بار الکتریکی ساکن ایجاد شد.
این آزمایش الهام بخش ساخت چندین شکل از “ماشین های اصطکاکی” بود که کمک زیادی به مطالعه الکتریسیته کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
