باید گفت که سوزن دوزی بلوچ (که به بلوچی دوزی نیز معروف است) نوعی هنر دستی است که توسط قوم بلوچ ساخته می شود. این یک هنر میراثی در نظر گرفته شده است، توسط یونسکو به رسمیت شناخته شده است، و در سطح بین المللی به فروش می رسد.
مردم بلوچ از ایالت بلوچستان پاکستان هستند. استان سیستان و بلوچستان ایران؛ و نواحی جنوبی افغانستان از جمله ولایات نیمروز، هلمند و قندهار تاریخ دقیق سوزن دوزی بلوچی ناشناخته است.
اما یک نظریه این است که از مهاجرت اسلاوها به بلوچستان تقریباً 200 سال قبل از تأسیس اسلام آورده شده است، گلدوزی سنتی آنها راشنیک می نامند و دارای شباهت های زیادی است. نظریه دیگر این است که این صنعت در کنار صنعت تولید ابریشم توسعه یافته است.
نواحی مختلف قبایل بلوچی طرح‌های سوزن دوزی بلوچ خاص خود را دارند. این هنر به طور سنتی تنها توسط زنان ایجاد شده است و در طول نسل ها منتقل شده است.
طرح‌های دوخت و الگوسازی معنی دارند. نقوش رایج شامل پیکان، «پای مرغ»، الماس و گل است. برخی از طرح‌ها ممکن است مواد دیگری مانند تکه‌های کوچک آینه (معروف به قلیان)، رنگ‌های مختلف نخ، و یا تکه‌های پارچه رنگی را نیز در خود داشته باشند.
سوزن دوزی بلوچ به طور سنتی برای تزئین لباس زنانه استفاده می شد، اما برای تزئین بالش، پرده، رومیزی و لباس مردانه نیز استفاده می شد. در سال 2015، عمده فروش لباس های سوزن دوزی بلوچی در پاکستان و افغانستان اتفاق افتاد.
از هنرمندان برجسته سوزن دوزی بلوچی می توان به مهتاب نوروزی اشاره کرد. فرح دیبا پهلوی، شهبانوی سابق ایران، علاقه خاصی به صنایع دستی سوزن دوزی بلوچی داشت و در بسیاری از لباس های رسمی خود از آن استفاده می کرد. حدس زده می شود که مهتاب نوروزی لباس پهلوی را گلدوزی کرده است.
