قدمت جوراب‌ها به دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گردد، زمانی که غارنشینان برای گرما و محافظت، پوست حیوانات را دور مچ پا می‌بستند.
رومیان باستان ابتدا جوراب های پارچه ای می پوشیدند و در سراسر قرون وسطی، مردان و زنان طبقه حاکم جوراب هایی از پارچه های ظریف مانند ابریشم می پوشیدند.
با انقلاب صنعتی و اختراع چرخ خیاطی، طیف وسیعی از جوراب ها در طرح ها، طول ها، رنگ ها و پارچه های مختلف در دسترس قرار گرفت.
ساختار و مواد جوراب مچی مردانه بسته به نیاز شما می تواند سطوح مختلفی از گرما و راحتی را ارائه دهد.
گرما، پشم، ترمه و اکریلیک پاهای شما را گرم نگه می دارند.
طوبت گیر، جوراب های ابریشم مصنوعی و نخی سبک وزن هستند و توانایی جذب رطوبت دارند. این جوراب های جاذب عرق برای دویدن و سایر فعالیت های بدنی بهترین هستند.
کشش، جوراب های دارای اسپندکس یا نایلون باعث کشش می شوند، دوام، هر جورابی که قسمت های پاشنه و پنجه را تقویت کرده باشد، ماندگاری بیشتری خواهد داشت.
از جوراب های پنجه گرفته تا گرمکن پا، طول جوراب ها و مواد مختلفی برای انواع کفش، آب و هوا و فعالیت ها وجود دارد.
جوراب های بدون نمایش، این جوراب ها پاشنه پا را می پوشانند و هنگام پوشیدن کفش نامرئی هستند.
می‌توانید جوراب‌های غیرقابل نمایش را با کفش‌های کوتاه یا کفش‌های لیز مانند کفش‌های بالرین، کفش‌های کفش راحتی، و کفش‌های قایق بپوشید تا از ایجاد تاول جلوگیری کنید.
جوراب های تا قوزک پا، جوراب های بلند تا مچ پا که به آن جوراب های کوتاه نیز می گویند، ناحیه مچ پا را پوشانده و تا استخوان مچ پا کشیده می شود.
این جوراب‌ها را می‌توان با کفش‌های کوتاه یا چکمه‌های کوتاه پوشید و از ایجاد تاول جلوگیری کرد.
جوراب های یک چهارم قد، این جوراب ها کمی بلندتر از جوراب های تا قوزک پا هستند و ساق پا را لمس می کنند.
