باید گفت ویلیام استوارت هالستد، اولین جراح بود که به طور گسترده به عنوان اولین کسی که دستکش لاتکس بی رنگ را در ایالات متحده تولید و معرفی کرد، شناخته می شود. این در سال 1894 بود، پنج سال پس از افتتاح موسسه.
اکنون، در تلاشی برای ایمن‌تر کردن مراقبت‌های پزشکی برای بیماران و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، بیمارستان جانز هاپکینز به اولین موسسه پزشکی بزرگ تبدیل شده است که با پایان دادن به استفاده از دستکش‌های لاتکس و تقریباً تمام محصولات لاتکس پزشکی، «ایمن لاتکس» شده است.
رابرت اچ. براون، متخصص بیهوشی جانز هاپکینز، رئیس گروه ویژه لاتکس بیمارستان جان هاپکینز و یکی از بسیاری از افراد، می‌گوید دستکش‌های بیمارستانی لاتکس در اینجا اختراع شده‌اند.
بنابراین مناسب است که جانز هاپکینز ابتکار عمل را برای ترویج جایگزین‌ها به عهده بگیرد. اعضای هیات علمی و کارکنان هاپکینز که در ایمن سازی لاتکس بیمارستان نقش داشته اند.
در هاپکینز بود که رابرت همیلتون، دکترای ایمنی، و دکتر فرانکلین ادکینسون، تحقیقات کلیدی اولیه ای را در رابطه با مشکلات لاتکس لاستیک طبیعی به عنوان یک آلرژن انجام دادند.
علاوه بر این، براون خاطرنشان می کند، پرستاران و سایر کارکنان بیمارستان خط مقدم در اجرای سیاست ایمن لاتکس و آموزش کارکنان نقش مهمی داشته اند.
مطالعات نشان می دهد که تقریباً 6 درصد از جمعیت عمومی و تا 15 درصد از مراکز بهداشتی درمانی به لاتکس حساسیت دارند که این میزان در بین پرسنل پزشکی به دلیل تماس طولانی تر با لاستیک طبیعی بیشتر است.
علاوه بر دستکش های جراحی، لاتکس در وسایل پزشکی متعددی مانند تورنیکت ها، کاف های فشار خون و لوله های گوشی پزشکی استفاده می شود.
واکنش های آنافیلاکتیک، مشابه واکنش های ناشی از غذاهایی مانند بادام زمینی یا آلرژی به نیش زنبور، می تواند شامل افت فشار خون، ضربان قلب نامنظم، تورم در دست ها و پاها و انقباض راه های هوایی باشد.
در موارد شدید، شوک آنافیلاکتیک، که می تواند چند دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ دهد، می تواند منجر به مرگ شود.
